Assalamualaikum,

   Alhamdulillah pada pagi nie sya masih diberikan kesempatan untuk bernafas dan menulis diblog saya nie. Hari nie kesihatan saya kurang sehat kerana mugkin disebabkan dari miggu lepas sehingga la ke minggu nie waktu tido sya berkurang kerana faktor pekerjaan. Al-maklum la kite selagi kite bernafas di muke bumi ini selagi itu ade sahaja kerja yang perlu dilakukan yang tak habis-habis sehingga la kite kembali pada yang esa. Mungkin bagi sesetengah orang waktu tidur adalah waktu untuk mereka merehatkan diri dari segala kepenatan yang mereka lalai hari yang panjang. Tapi tidak bagi saya kerana kadang-kadang waktu tidur pun saya masih memikirkan masalah pekerjaan yang makin hari makin bertambah andai tidak diselesaikan cepat. Akan tetapi entah kenapa hati nie rindu sangat pada si Die. Lagi-lagi apabila saya terpandang satu gambar yang diambil ketika kami berpakaian sekolah dahulu. Saya pun pelik macam mana gambar tersebut boleh ade di dalam laptop saya lagi padahal seingat saya , saya telah memadam semua gambar-gambar kenangan kami dahulu. Gambar tersebut diambil dalam keadaan hitam dan putih dimana saya ingat lagi peristiwa tersbut. Kami sempat bergambar di dalam perpustakaan sekolah kami dan ketika itu gambar terbut diambil secara curi-curi kerana maklum la di sekolah mana la boleh pelajar membawa telefon bimbit. Hehe, tapi tak ape, walaupun sampai sekrang saya masih merindui beliau tapi saya redha andai ini yang terbaik untuk kami. Saya sedikit pun tidak menyalahkan beliau meninggalkan saya kerana saya thu saya banyak melakukan kesilapan pada hubungan kami. Saya pun gembira mendengar berita beliau makin happy bersama orang baru dimana orang tersbut boleh membahagiakan beliau dari saya. Saya hanya mampu berdoa beliau sentiasa bahagia kerana memang adat bercinta tak semua ye akan bersama. Kadang-kadang ade yang tersangkut di tengah jalan. Ape yang boleh saya lakukan saya akan cuba untuk memenuhi permintaan beliau dimana beliau tidak mahu untuk saya berhubungan dengan teman-teman beliau. Saya akan cuba penuhi ye kerana saya mungkin akan pergi jauh selepas nie. Jauh-sejauh ye demi untuk memuaskan hati beliau. Ape yang saya mampu berharap beliau akan menjaga diri beliau dan menjaga nama baik keluarga beliau. Sebenarye pagi nie saya ade ujian yang perlu saya jawab dan satu je azam saya dimana saya mahu membuktikan kepada beliau saya boleh berjaya tanpa bantuan family saya. Dengan ujian nie la boleh menentukan sama ada cita-cita saya menjadi keyataan iaitu bergelar seorng "IR" muda. Hehe, insya-Allah , amin. Baik la sampai sni sahaja saya menulis buat kali nie. Andai la sekrng saya dapat berbual dengan beliau walau untuk sekejap sahaja saya ingin mengatakan pada beliau bahawa saya rindu kamu sangat Haryana. Haha, walaupun itu hanya lah angan-angan yang tak kesampaian , awak tetap dalam hati saya sampai bile-bile kerana you are the first and last for me. Ok la , Assalamualaikum.:D