assalamualaikum..dh lama rasa ye tak berblog, rindu pula rasa ye..hehe..first of all aku bersyurkur kepada Allah kerana elah memakbulkan doa dan hajat aku dengan memberi aku kejayaan dalam peperiksaan akhir untuk se-5 ini..alhamdulillah, seperti cuti-cuti sem yang lepas aku mesti akan melakukan kerja part-time dan kali nie aku menceburi bidang masakan..sapa kata kalau kite belajar bahagian engineering kite mesti kena belajar bahagian itu sahaja..bukan ape memasakan merupakan satu hobi aku kerana dengan memasakan aku boleh melepaskan kesedihan diri dan bermuhasabah diri..selain itu kite juga boleh memperolehi kegembiraan andai masakan yg dimasak menerima pujian..alhamdulillah dengan izin Allah aku dapat merasa bagaimana memasak untuk satu majlis yg besar..pegalaman pertama yag aku dapat ialah aku diberi tugasan untuk memasak bagi mjlis artis terkenal iaitu Datuk Sharifah Aini..walaupun hanya menolong sahaja tapi salah satu hidangn diantara 8 jenis hidangan yg dihidangkan ade mengandugi air tangan aku sndiri..berbangga la juga rasa ye..selepas itu satu pegalaman paling manis ialah aku diberi sepenuh tanggungjawab untuk memasak nasi beriyani bagi mjlis perkahwinana royal ataupun kerabat johor..masa mula-mula diberitahu pasal tugasan itu aku jadi tkut pun ade..ialah walaupun hanya nasi ia satu tanggungjawab yg besar kerana aku terpaksa masak untuk 2 ribu orng..semuaye adalah kerabat-kerabat johor termasuk Tengku Mahkota Johor..rasa bersyurkur pun ade disebabkan diberi kepercayaan dan rasa tkut pun ade sebab aku biasaye masak untuk ahli keluarga sahaja boleh la..hahaha..tapi alhamdulillah semua ye berjalan lancar dengan izin Allah aku menerima pujian dari TMJ sendiri..time itu walaupun penat ye rasa mcm ape tpi bersyurkur dapat memberi orng semua rasa gembira..hehe..dapat la jugak cenderahati kenagan daripada kerabat johor sebagai tnda peghargaan bagi menjayakan mjlis tersebut..alhamdulillah..tapi pernah aku terfikir kenapa la orng lain selalu nampak kelebihan aku sedangkan orng yg aku syg tak pernah nampak itu semua..jujur la aku masih merindui die walaupun die telah membenci aku sangat..aku pun tak thu kenapa la aku masih tidak dapat melupakan die sedangkan aku thu bahawa hati die tidak pernah ade ruang untuk aku sejak kami bersama dahulu..rasa terkilan sangat-sangat pun ade kerana kenapa die menerima aku dahulu sehingga melakukan mcm-mcm sedangkan hati die tiada untuk aku..Ya Allah ketika mula-mula menerima berita itu perasaan pertama yg timbul ialah rasa sedih teramat..andai masuk ke hari nie andai kami masih bersama telah masuk 3 thun tapi boleh pula die memberitahu semua orng bahawa die telah lama menuggu seseorng sejak 11 thun yg lalu..hati sekeras mana pun akan rasa sedih menrima berita itu..lagi-lagi semua ahli keluarga aku telah megenali beliau..tapi ape boleh buat..dh itu keputusan die dan aku anggap itu dugaan dari Allah untuk aku..stu je yg jadi pegangan aku iaitu Allah tidak akan meguji hambanye melebihi kemampuan seseorng hambaye..alhamdulillah sekrng aku telah cube untuk bangun dari kekecewaan..aku bersyurkur sangat-sangat kerana ahli keluarga aku selalu bersama aku dan seorng teman aku yg dari dahlu setiasa bersama dengan aku ketika susah dan senang iaitu nur aiendahari..die la pengubat kerinduaan aku dan die la tempat aku mengadu ketika aku mempunyai masalah dan kesedihan..aku bersyurkur sangat-sangat pernah megenali beliau..sampai sni dahulu aku berblog dan insyaAllah ade rezeki aku akan berblog lagi..salam ukwah semua..Assalamualaikum..:D